De parochiekerk van San Martino Vescovo in Peschiera del Garda
In het centrum van Peschiera del Garda, ter ere van onze patroonheilige
De parochiekerk van San Martino Vescovo in Peschiera del Garda ligt in het hart van onze stad, in het historische centrum, en is een van de oudste kerken in het bisdom Verona.
De perkamenten die het vermelden dateren uit de eerste helft van de 11e eeuw. In die periode was Peschiera (het oude Arilica) een bloeiend dorp dat zich toelegde op visserij en handel.
In een van deze perkamenten, gedateerd 8 december 1008, staat dat Peschiera de zetel was van de "Collegiate Pieve di San Martino" wiens diaken Dominico was ("De plebe S. Martini sita in vico Piscaria"). Deze parochie was uitgerust met twee houten visvijvers van het klooster van San Zeno, geschonken door Karel de Grote in 878.
In de 15e eeuw werd de kerk verbouwd en in 1454 was die van Peschiera al een “parochiekerk met aartspriester”.
In de 19e eeuw waren er twee begraafplaatsen aan weerszijden van de kerk, één voor burgers en één voor militairen. Deze begraafplaatsen werden afgeschaft met de Napoleontische wet van 1810 (het jaar waarin de gemeente de grond voor de begraafplaats van Frassino aankocht).
Maar dat was niet de enige omwenteling in de Napoleontische periode van Peschiera, die in 1796 begon met de bezetting van het bolwerk Peschiera. Onder de maatregelen die de Fransen namen, was in feite ook de sluiting van de parochiekerk voor de eredienst (met de uitvoering van religieuze functies in de kerk van de Discipline) om het gebouw als ziekenhuis en militair magazijn te gebruiken.
In 1812 vond de ontruiming van de tempel plaats die in 1814 opnieuw werd ingewijd. Helaas was het gebouw echter onveilig en slecht geschikt voor religieuze riten, dus besloot de regering het te slopen. De toenmalige pastoor, Don Vincenzo Fusina, beloofde het te herbouwen.
Uit een rapport op verzoek van de bisschop van Verona aan de pastoor in afwachting van een pastoraal bezoek (jaar 1815), weten we dat de oude gevel van het religieuze gebouw zich aan de andere kant van de huidige bevond: dat wil zeggen, tegenover de huidige pastorie, dan niet bestaand.
De nieuwbouw werd voltooid in 1822 en op enkele wijzigingen na is wat we vandaag zien.
Het bombardement van 1848 (Onafhankelijkheidsoorlogen) veroorzaakte schade aan de klokkentoren die later werd gerepareerd. De nieuwe gevel daarentegen, met zijn huidige indeling, werd gebouwd rond 1933, terwijl Don Giuseppe Lenotti pastoor was.
In 1966 zijn er ingrijpende verbouwingen binnen en aan de gevel uitgevoerd.
In december 2008 heropende de kerk haar portaal na de zorgvuldige restauratie van de fresco's en decoratieve elementen en de aanpassing van de elektrische en verwarmingssystemen.
